maandag 25 september 2017

ECIL 2017


En de ECIL-organisatie had het weer voor elkaar: een prachtige locatie voor het jaarlijkse Europese informatievaardighedencongres. Wát een woest aantrekkelijke badplaats, dat Saint-Malo, met z'n roemrijke verleden. Stad van rotsen, stadsmuren, kastelen, piraten, zee, getijden, Cartier en Chataubriand.

Geen straf om daar een week te bivakkeren met collega-informatiespecialisten uit de hele wereld, ook een soort piraten. Piraten tegen nepnieuws. Strijders voor eerlijke informatie. Reken maar dat er op dit congres fel van leer getrokken werd tegen onbetrouwbare overheden en bezuinigingen op informatievoorzieningen voor de burgers. Hoe gaan we deze burgers bewapenen, zodat ze zich kunnen verweren tegen informatiemanupilatie? Dat was eigenlijk wel het voornaamste onderwerp van de conferentie, verpakt in het thema information literacy in the workplace met als belangrijkste sprekers Bonnie Cheuk, Andrew Witworth en Stépane Goldstein.

Ja, het was een redelijk politiek congres dit jaar, maar wat wil je, in deze roerige tijden? Het is geen optie om - zeker als informatiespecialist - aan de zijlijn te blijven staan en toe te kijken hoe informatiestromen bezoedeld worden.


De keynotes hebben hier zeker wat handvatten voor gegeven; Bonnie pleitte voor aanpassing van ons taalgebruik aan de zakenwereld om daar van meer nut te kunnen zijn, Andrew had een wat filosofischer verhaal en brak met name een lans voor xenofilia (het proberen te begrijpen en omarmen van in plaats van bang te zijn voor het vreemde en de verschillen, want daar is waar het echte leren plaatsvindt) en Stépane wierp vooral vragen op ('don't expect any answers from me') over de toekomst van werk en de ethische consequenties die de verschillende scenario's waarschijnlijk zullen gaan hebben.

En natuurlijk was Sheila Webber weer aanwezig om live verslag te doen, dit keer versterkt door Pam McKinney, om meer sessies te coveren en af en toe ook vanuit verschillende perspectieven de presentaties samen te vatten, iets wat de objectiviteit natuurlijk behoorlijk ten goede komt.

Maar verder waren er comme l'habitude ook gewoon sessies over best practices vanuit de verschillende werkvloeren en -velden, de belangrijkste reden voor mij om dit congres te bezoeken. En ja, ik heb ook weer een presentatie gegeven; daar is zelfs over geliveblogd door Pam.

Wat een eer!



woensdag 13 september 2017

Epen 2017


Nee, we hebben niet gesurvivald in Epen dit jaar. We wilden wel hoor, hoewel het een survival light zou worden, iets met kruiwagenraces of wat dan ook, maar het weer werkte niet helemaal mee. En de eigenaar van de Paradijsvogels is nogal een flexibele man, dus we konden gewoon lekker gaan boogschieten en mergel bewerken in zijn multifunctionele schuur - misschien maar beter.

Voor de rest was het wandelen, open haard, muziek en Halli Galli spelen en Remigiusvlaai eten bij de Smidse op zondag, toen het - god zij dank - ineens weer ouderwets heerlijk weer werd.

Het voornaamste gespreksonderwerp dit jaar was Dikke Dennis. Daar konden we werkelijk alles aan ophangen, alsof hij erbij was. Misschien moeten we hem volgend jaar gewoon méévragen. Dat we dan allemaal een tattoo aangemeten krijgen of zo. Kijk, dan vergeet je zo'n weekend tenminste nooit meer.

Een jaar de tijd om erover na te denken wat we dan op onze arm, rug of schouder aangebracht zouden willen hebben. Deliciae meae?