zondag 29 januari 2017

RU onderwijsdag


Altijd gunstig, als er iets interessants op de campus georganiseerd wordt: scheelt je tijd en reiskosten. Dus natuurlijk ging ik naar de onderwijs(mid)dag van de RU.

En dat bleek een mooi onderwijsfeest. Veel bekenden uit het onderwijsveld op de campus. En uiteraard ook boeiende sprekers, te beginnen met onze kersverse rector, die een lans brak voor de waardering van onderwijs: minstens even belangrijk als onderzoek op de campus. Het kan volgens hem niet vaak genoeg gezegd worden; het zijn twee kanten van dezelfde medaille. En de onderzoekers moeten zelf absoluut ook onderwijs blijven geven; zelf heeft hij de beste inzichten gekregen tijdens het geven van onderwijs aan de altijd kritische studenten. Geen onderwijslast, maar onderwijslust wat hem betreft. Het onderwijs in Nijmegen wordt dan ook relatief hoog gewaardeerd; op landelijk niveau spreekt men wat dat betreft zelfs van 'het wonder van Nijmegen'. Yeah!


Het geheel was trouwens gesitueerd in het Cultuurcafé; dat was makkelijk voor de lunch die we vooraf kregen (en de borrel achteraf), maar ook op verzoek van de keynotespeaker, Filip Dochy, die een lezing gaf over High Impact Learning. Voor deze vorm van intensief en resultaatgericht leren onderscheidt hij 7 'building blocks' en geen daarvan is op een stoel zitten en passief achteroverhangen. Dus dat moest ook nu niet gebeuren, vond hij - als we tenminste iets van zijn lezing op wilden steken. Nee, voor high impact learning moet je WERKEN, dus meediscussiëren, samen met je peers aan oplossingen werken. Vandaar dat hij voor ons de mogelijkheid had gecreëerd om aan tafeltjes te zitten (om in groepjes thema's te bediscussiëren) en voor hemzelf om tijdens zijn lezing met een microfoon door het publiek te lopen om over zijn onderzoek te vertellen en onderwijl ook vragen aan het publiek te stellen. Als een volleerde Matthijs van Nieuwkerk tijdens de Top 2000 a gogo.

Hij vertelde over een experiment dat gedaan is met een groep van 500 studenten. Deze werden in twee groepen verdeeld. De ene groep kreeg hoorcollege (van een gerenommeerde professor) en de andere kreeg de stof middels activerend onderwijs voorgeschoteld.
Het resultaat: 74% van deze laatste groep haalde zijn tentamen tegenover 41% van de hoorcollegestudenten. He rests his case.

Meer van dit soort studies bewijzen min of meer hetzelfde, al zijn de resultaten vaak iets minder spectaculair dan bij het aangehaalde experiment. Maar de verschillen tussen actief en passief zullen zeker toe gaan nemen bij de zogenaamde  millennialstudenten: die hebben niet zo'n lange spanningsboog, die willen wat doen, niet zo lang en veel lezen en luisteren.

Verder pleitte Dochy voor minder toetsen. In plaats van toetsen kun je ook tijdens het leerproces van de studenten data verzamelen (learning analytics) en deze met ze bespreken. Sowieso is het beter ze uit te dagen en grotere verantwoordelijkheid (met gerichte feedback) over hun eigen proces te geven. Dat scoort pas echt! Maar daarvoor moeten we wel uit onze comfortzone: we geven vaak en graag les op de manier waarop we zelf les gehad hebben: braaf luisteren naar wat de meester zegt en dat reproduceren. Gechargeerd dan hè.


Ook goed voor het onderwijs: proberen zo veel mogelijk elementen uit de game-industrie toepassen; en dan niet alleen beloningen, straffen en competitie, maar ook: zo veel mogelijk de studenten het gevoel te geven dat ze de held zijn, dat ze iets speciaals aan het doen zijn, dat ze steeds opnieuw een kans krijgen, dus niet gefrustreerd raken als het niet meteen lukt et cetera.

Leuke lezing hierover door Frank Leoné, wetenschapper én gamer. Hij nam ons mee in de gamewereld aan de hand van het door Yu-kai Chou ontworpen Octalysismodel.

Als activiteit had hij een soort scrabblespel in de vorm van kaartjes met allerlei termen uit dat model voor ons klaarliggen, maar helaas is het er alleen maar van gekomen om het spel uit te leggen, niet te spelen.

Terug in het cultuurcafé kregen we uitleg over het gebruik van Virtual Reality in het onderwijs, plus een eigen, enigste echte cardboard bril van onze ICT in het onderwijs projectgroep van de RU.
Mooie afsluiting. Met bier, wijn, nachos en toch maar gewoon bitterballen.


zaterdag 21 januari 2017

Verduurzaamd


Hé, is de dakposter eindelijk weg?
Ja, de bibliotheek wordt eindelijk niet meer in verband gebracht met taalfouten.

Want wat een belangstelling ineens voor ons raam toen de poster er nog prijkte; we dachten nog even dat het om ons, backofficezwoegers, te doen was, dat iedereen foto's maakte, maar het bleek dus om de banner op het dak te gaan.Een knoeperd van een d/t fout door het bouwbedrijf, die ook de studenten niet ontgaan was.

Op een gegeven moment stond de studentenfractie AKKUraatd (hij die zonder zonde is werpe de eerste steen) zelfs thee uit te delen voor ons gebouw: ter compensatie van de ontbrekende 't'. En er waren ook nog studenten het dak op geklommen om een 't' over de 'd' te plakken.

Wel stil ineens hoor, zonder al die commotie. Maar wel goed voor de konsentratie.

woensdag 18 januari 2017

Deegroller


Voor het eerst in m'n leven ging ik vandaag naar de fysiotherapeut. Klacht: een slijmbeursontsteking in de heup. Dat schijnt een typische klacht voor vrouwen boven de veertig te zijn. Tja, en tot die categorie behoor ik nu eenmaal.

De fysiotherapeut trok, duwde, draaide en voelde wat aan mijn heupen, benen en rug en het was hem duidelijk: het euvel zat 'm vooral in de linker dijbeenspier. Die moest ik gaan masseren. Met massageolie. En als ik er lastig bijkwam (alsof mijn man dat niet zou kunnen doen), dan moest ik dat maar met een deegroller doen. Pardon? Juist, een deegroller.

Of daar dan ook massageolie op moet? Nee, dat hoefde niet.

Tjonge, ik had nog gehoopt dat ik er met een paar oefeningetjes af zou komen, maar nee. Geen pizza's bakken de komende tijd! Een verrassende wending.

woensdag 4 januari 2017

Lekker begin van het nieuwe jaar!


Lekker begin van het nieuwe jaar als je plaatselijke supermarkt afgebrand is. Ongeveer een jaar zal het gaan duren totdat-ie weer open is. Een jaar!

Schrale troost: er zal een noodlocatie in gebruik worden genomen, maar het zal zeker enkele maanden gaan duren, voordat die gereed is. En in de tussentijd? Improviseren, vooruitdenken qua boodschappen (niet onze hobby en we vergeten altijd wel iets).

Maar dat leed is niets vergeleken bij het leed van onze dochter, die ineens haar baantje min of meer letterlijk in rook zag opgaan. Oké, ze mag nu bij de vestiging in Arnhem gaan werken, maar dat is een uur in plaats van drie minuten reistijd. Blij dat ze daarmee is! #not

Ach, en de bewoners van de flat boven de supermarkt; die moeten tijdelijk ergens anders gaan wonen. Ik ken er niemand, maar reken maar dat die staan te juichen. #not

Leuk man, dat vuurwerk! Lekker andermans leven verknallen!

zondag 1 januari 2017

Afwerpen, die last!


1 januari: Een mooi moment om de last die je op je schouders draagt, van je af te werpen. Want kijk nou eens goed naar dit beeld van de lastdrager; de last die hij (of is het een zij?) met zich mee torst is toch alleen maar brandhout waar hij gemene littekens van gekregen heeft? En zijn armen lijkt hij/zij  ook al verloren te hebben. Terwijl hij/zij op fluweel staat....

Het lijkt zó makkelijk, maar het is zó moeilijk! Of moet ik zeggen: het lijkt zó moeilijk, maar het is zó makkelijk?

Gezien in de Fundatie te Zwolle bij de prachtige tentoonstelling Zie de mens