Latijn voor hoogbegaafde lagere schooljeugd?

Een enthousiasteling uit Sidney is begonnen om met behulp van Legopoppetjes als personae een cursus Latijn te ontwerpen voor, eh ja, voor wie eigenlijk? Laten we het houden op hoogbegaafde lagere schooljeugd. Of toch middelbare scholieren? Of toch volwassenen?

Legonium heet het en is weer eens wat anders. Er zijn verhaaltjes (fabulae), losse plaatjes (picturae), YouTube filmpjes (lessons - waarom geen lectiones?), voor ieder wat wils. Het is nog lang niet af, want er zijn nog maar twee verhaaltjes, maar het kan wel wat worden.

De vertelster op het plaatje heeft trouwens erg veel weg van een traditionele bibliothecaresse met haar Shhh-beker, brilletje en plooirok en zal het dus ook wel zijn. Mevrouw de biepmiep als narratrix. Past wel in de storytelling-hype....

Reclame 538

Zelden zo'n lelijke reclame gezien als deze voor radio 538. Maar ik geloof ook niet dat ik tot de doelgroep behoor....gelukkig!

Kijken in de ziel van wetenschappers

Voorwaar een mooie serie, die Kijken in de ziel van de NTR. Verschillende beroepsgroepen (rechters, psychiaters, voetbaltrainers etc.) zijn de afgelopen jaren al aan de tand gevoeld over het waarom en de kansen en bedreigingen van hun beroep; nu zijn de wetenschappers aan de beurt. Het enige wat je er op aan te merken zou kunnen hebben is dat er wat weinig alfa-wetenschappers aan het woord komen (1 welgeteld), maar voor de rest is het een genot om naar te kijken.

Via de site van het programma kun je doorklikken naar een kennis-van-nu-special over het programma met verwijzingen naar interviews met en optredens van de betreffende wetenschappers. Zelf heb ik uiteraard even doorgeklikt naar het interview met Ineke Sluiter, de classica. Grappig dat ze eigenlijk voetballer (of dierenarts) had willen worden; had ik niet achter haar gezocht.

Overigens waren de wetenschappers, of liever gezegd, (de Leidse) professoren al eerder dit jaar onder de loep genomen bij een ander programma, namelijk de hokjesman. Hierin doet een bètaprofessor naast nuttige ook wel heel badinerende uitspraken over de collega-gammaprofessoren ('die tellen eigenlijk niet mee'). Het is wel duidelijk wie er bovenaan de wetenschapsapenrots staat....

Rare, maar wel zeer nodige jongens, die professoren.

Vakantiebelevenissen op zwarte zaterdag

Iedereen verklaarde ons voor gek: op zwarte zaterdag naar Oostenrijk rijden. Maar mensen, we vertrokken pas 's middags, kónden pas 's middags vertrekken.

Onderweg zouden we in een hotel overnachten. We hadden niets besproken, want we wilden vóór donker nog zo ver mogelijk komen. Het werd uiteindelijk Neurenberg, bij het eerste het beste hotel dat we tegenkwamen, zoals we hadden afgesproken. Een beetje avontuur hè, da's nooit weg, niet die hele vakantie al van tevoren al van minuut tot minuut plannen, dat lijkt te veel op werk.

En het avontuur kregen we, bij dat eerste beste hotel. Want de eigenaar bleek nogal een sjacheraar. Geen receptie bij het - overigens leuk uitziende - etablissement, gelukkig wel een bel waar je op kon drukken. Om de zeer kort gebroekte baas uit de luie stoel te krijgen.

Nee, helaas had hij geen tweepersoonskamer meer, wel een familiekamer (à 110 euro). Hmm, we waren moe, dus oké. Als we contant zouden betalen, zouden we 5 euro korting krijgen. Het ontbijt was trouwens ook 5 euro per persoon.

We zagen een bordje café staan. Zouden we daar een biertje kunnen krijgen? Nee, het café was dicht, maar hij zou buiten op het terras wel even twee flesjes bier neerzetten, dat hadden we wel verdiend vond hij. En toen we eenmaal buiten zaten - we dachten dat het service van de zaak was - vroeg meneer of we daar even tien euro voor wilden neertellen. Nou ja zeg! Maar we waren moe.

In de kamer aangekomen hebben we de site van het hotel opgezocht op de mobiel. Vernietigende recensies, met name de houding van de eigenaar (onbeschoft, racistisch, geldwolf, uitbuiter enzovoorts). De truc met de familiekamer bleek hij al vele malen uitgehaald te hebben. Ik was blij dat we in ieder geval met z'n tweeën waren, want zou in m'n eentje geen oog dichtgedaan hebben met zo'n raar mannetje in de buurt.

Het ontbijt was gelukkig wel goed. Heel goed zelfs, en we mochten ook een gratis lunchpakketje meenemen. Service van de zaak. De vrouw die ons bediende was ook nog eens superaardig. Voorwaar, zwarte zaterdag was snel vergeten.

Wenen

Het schijnt dat Marcus Aurelius er is overleden. In Vindobona.

Wij gingen er niet heen om te overlijden, maar gewoon op vakantie. Een stedentrip. En we waren er zeer tevreden over. Misschien wel omdat er relatief weinig toeristen waren. Geen rijen, en de toeristen die er waren, waren van het zeer beschaafde soort. Kom daar nog maar eens om, tegenwoordig.

Klassieke concerten en opera's hebben we niet bezocht, wel het Hundertwasserhaus en verschillende musea, vooral die met werken van Gustav Klimt (en Egon Schiele).

Een onverwacht fijne ontdekking was het Donau-eiland, waar tussen de oude en nieuwe Donau een bruisend stadsstrandleven opgezet was (compleet met bootjes, strandstoelen, parasols, palmbomen, cocktails enzovoorts). Heerlijk hoor, als het zo tegen de dertig graden is!

Het bijzondere aan deze reis was verder dat het de eerste van mijn man en mij was zonder kinderen. Dat was slikken en romantiek ineen. Klimt zou daar vast een mooi schilderij van hebben kunnen maken. Met bloemenweiden en goud.