De opwarming van de aarde heeft zo z´n voordelen. Bijvoorbeeld dat exotische planten het ineens blijken te doen in onze tuin. Neem nou de oleander die dit jaar zo welig staat te tieren, of de vijgenboom die vorig jaar nog maar drie vijgen gaf, maar ons jaar al tientallen vruchten heeft geschonken.
Heerlijk, ik waan me in m´n eigen tuin in een mediterraan land.
En ik herinner mij prompt het Griekse woord voor vijg, sykon, en dat we het in de Griekse les op de middelbare school een keer over sykofanten (vijgentoonders) hadden. Vijgentoonders waren mensen die andere mensen vals beschuldigden van een misdaad. De term zou ontstaan zijn doordat vijgen uit Attica op een gegeven moment niet uitgevoerd mochten worden. Maar er natuurlijk toch mensen waren die dit deden. En er waren uiteraard ook mensen die die mensen aangaven, want zo zijn mensen eenmaal, ongeacht de tijd of streek waarin we leven.
Mijn man doet de vijg eerder denken aan zijn eigen vaderland en hoe zijn opa een vijgenboom in de tuin had, waar je zo heerlijk beschaduwd onder kon zitten. De vruchten in onze tuin smaken volgens hem precies zoals die uit Iran - en dat is de eerste vrucht waar hij dat van zegt (de rest van het fruit hier is allemaal minder zoet, minder vol van smaak, anders....). Geen wonder dat de boom in veel culturen als een heilige boom wordt vereerd.
Dat ze lekker zijn, dat staat inderdaad buiten kijf, hoewel de vijg - en in het bijzonder de bladeren ervan - in de bijbel vooral met zonde wordt geassocieerd. En dat is des te hilarischer gezien het feit dat de vijgenboom bij de Romeinen vooral werd vereerd als symbool van de vrouw omdat de hartvormige bladeren op vagina's zouden lijken.
En zo rijgen de vijgenverhalen zich aaneen.
Kom er een keer een eten; ik zal je niet aanklagen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten