zondag 30 november 2014

Wintertuin 2014: Spoken & Plugged


Net als vorig jaar ook dit jaar weer een mooie editie van de Nijmeegse wintertuin. Het thema van de zaterdagavond: Spoken & Plugged. De inzet: Muzikanten en schrijvers spreken over hun liefde voor het andere kamp, treden op en werken samen.

Waar ik vooral benieuwd naar was, was het interview met het niet zo voor de hand liggende duo Bennie Jolink en Ilja Leonard Pfeiffer. En dat bleek ook een grappige combinatie: de Achterhoekse rocker, die geen blad voor de mond neemt en de bedachtzame dichter, romancier en columnist uit Genua, die weliswaar de looks van een zanger van een rockband heeft, maar wiens 'grootste gift aan de menselijkheid is dat hij het niet geworden is'.

Ze spraken onder leiding van de coole Henk van Straten onder andere over hun werk, hun publiek en de interactie daartussen. Jolink vergeleek zijn optredens met seks: het publiek windt hem op en hij op zijn beurt weer het publiek. Achteraf denkt hij wel steeds met z'n Achterhoekse nuchterheid: 'wat heb ik me toch weer aangesteld gisteravond'.
Pfeiffer heeft dat wat minder - hoewel hij zich bevoorrecht voelt af en toe te mogen optreden - want zijn publiek bestaat 'behalve vanavond hier in Nijmegen toch vooral uit dames van 65-plus met hooguit een advocaatje'. En natuurlijk was iemand uit het publiek zo lollig om een plastic glas bier richting het podium te gooien. Jolink schrok daar niet van op en nipte rustig aan z'n glaasje wijn. Pfeiffer nam nog eens een flinke slok bier.

Beiden droegen ook nog iets voor, hoewel 'het meeste werk van mien daar niet zo geschikt voor is', aldus Jolink. En gelukkig hield Pfeiffer het ook bij een sonnet: Lola.


Het wintertuinpodium in het vernieuwde Doornroosje

Maar wat dit soort festivals vooral zo leuk maakt, is het zien van dichters, schrijvers en muzikanten die je daarvoor niet kende. Wat dat betreft waren voor mij de droogkomische Marc van der Holst en de Zeeuwse Broeder Dieleman zeer aangename verrassingen.

-------------------------

Dat Douwe Bob van tevoren ons favoriete eetcafé De Plak was komen binnenwandelen was trouwens ook een grappige voorafverrassing. Maar helaas was er geen plek voor hem; alleen Nijmegenaren weten immers dat je daar op tijd moet zijn voor de (h)eerlijke maaltijden....

--------------------------

interview met Bennie Jolink

stukje in de Gelderlander over spoken & plugged

recensie Nijmegen Cultuurstad

recensie in Vox


woensdag 26 november 2014

De afsluitzak


Da's nog eens een mooie vinding: een tent over je hoofd waar je je mee af kunt sluiten van de wereld om je heen: in het park, op kantoor, thuis, in de trein....

Weet je wat ik nog mooier zou vinden?

Een tent die ook nog eens geluidsdicht is. Geen problemen meer in de stiltecoupé met mensen die het concept niet snappen.

Maar of er dan nog mensen naast je willen zitten?


vrijdag 21 november 2014

Vrouw van middelbare leeftijd


Gisteren hadden we weer eens een interessante lunchlezing op het werk. Hij werd gegeven door - wat hebben we toch een fantastische professoren op onze universiteit rondlopen - Bart Jacobs.

Over Bart Jacobs is veel te vertellen: hij is veelvuldig in de media aan het woord en onder andere bekend van het kraken van de OV-chipkaart. Tevens is hij voorzitter van de raad van advies van Bits of Freedom. Maar bovenal is hij hoogleraar op het gebied van security en correctheid van software.

Zijn belangrijkste boodschap:
Vóór de digitalisering waren informatie en drager niet te scheiden, nu is dat niet meer voor te stellen; het heeft wel enorme consequenties voor de controle van informatie. Je kunt eindeloos informatie kopiëren zonder verlies van kwaliteit, het heeft geen zin meer voor overheden om boeken te verbranden, als de informatie er eenmaal is, is ze in principe vrij beschikbaar.

Maar dat heeft niet alleen maar prettige kanten (denk aan het elektronisch patiëntendossier) en overheden en commerciële bedrijven zoeken desalniettemin wegen om de informatie te controleren; de privacy van de burger is hierbij vaak het kind van de rekening ('door het internet zijn de burgers transparant geworden, niet de overheden'). Jacobs is dan ook een groot voorstander van het (laten) versleutelen van alle berichten die je stuurt en het mijden van grote commerciële bedrijven als Microsoft ('ik snap niet waarom publieke instellingen als de Radboud Universiteit niet overgaan op open source besturingssystemen als Linux').

Intermediairs als uitgevers zijn in principe overbodig geworden, tenzij ze waarde toevoegen aan het kale product; wat dat betreft zitten bibliotheken ook in de gevarenzone, meent Jacobs. De bibliotheek heeft hij naar zijn mening niet meer nodig. Gelukkig kwam op dat laatste behoorlijk wat weerwoord uit de zaal, want heeft de bibliotheek niet (mede) zorg gedragen voor toegang tot de bronnen op zijn computer en vinden zijn studenten het niet heerlijk om te studeren in de bibliotheek?

En hij maakte nóg een fout: hij noemde mij een vrouw van middelbare leeftijd. Daardoor was ik toch wel even van mijn stuk gebracht. Vrouw van middelbare leeftijd, mán, ik ben pas 46 en voel me eerder twintig dan vijf en vijftig! Ben nog lang niet in de overgang en was de enige die live twitterde tijdens de lezing. Nee, op dat moment was hij duidelijk even de weg kwijt.

Hoe oud hij dan zelf is? Dat heb ik natuurlijk meteen maar even opgezocht, want heel veel privacy heb je wat dat betreft ook niet meer tegenwoordig. Hij is maar liefst vijf jaar ouder dan ik, de mán van middelbare leeftijd......

Hieronder zijn TED-talk op de Radboud Universiteit anderhalf jaar geleden voor wie 'm 'live' wil zien:

woensdag 19 november 2014

Wordt de Universiteit van Nederland gesponsord door Unilever?




Iets wat ik me vanaf het begin al heb afgevraagd en eigenlijk nog steeds: wordt de universiteit van Nederland nou door Unilever gesponsord of niet? Kijk eens naar de gelijkenis in logo's; dat kan toch geen toeval zijn? En toch vind ik er niets over terug. Of kijk ik soms met mijn neus?

Verder prachtig initiatief hoor, die universiteit van Nederland, maar dit vraag ik me gewoon af.

zondag 16 november 2014

De term information literacy


Ik had beloofd dat ik nog meer zou schrijven over de presentaties bij ECIL 2014. Naast het geven en bezoeken van de presentaties over allerlei praktische zaken (my favorites) werd er ook volop over de terminologie, theorie rondom en onderzoek naar informatievaardigheden gesproken.

Wat wij in het Nederlands aanduiden met informatievaardigheden, wordt in het Engels information literacy genoemd. Maar net als in het Nederlands weet niemand wat er mee bedoeld wordt. En het spreekt ook nog eens niet echt tot de verbeelding. Wég met die term dus? Vervangen door media and information literacy, zoals tijdens de conferentie van vorig jaar voorgesteld werd?

Nee, zegt de ene groep. Ja, zegt weer een andere groep. Information fluency dan, stelt een ander voor. Nee, dat is het ook niet echt. En er zijn al zo veel andere alternatieven:

- digital literacy
- transliteracy
- meta literacy
- media literacy
- i-skills
- e-skills
- digital skills
- knowledge management
- personal information management
- etc.

'Get over it', meent Ross Todd (een van de grappigste en beste sprekers van het congres). Laten we onderling geen stammenstrijd uitvechten, want dat helpt de helderheid naar buiten ook niet. Wég dus vooral met de modelmania - google information literacy maar eens via 'afbeeldingen', dan zie je wat hij bedoelt - en aan het werk. 'Listen to the voices', 'we've got to move from finding to doing something with the found' zijn zijn adagia.

Drew Withworth, auteur van het boek Radical information literacy, houdt ook niet zo van allerlei opgelegde standaarden en vindt dat we de processen hieromtrent meer moeten democratiseren. Zelfs de beschermde status van de informatiespecialist mag overboord gegooid worden: 'Anyone can teach information literacy!'

Volgens hem is het beste artikel over informatievaardigheden nog altijd dat van de Nederlandse (!) Cees Hamelink uit 1976: An alternative to news.

Hmm, maar eens lezen dan!

woensdag 12 november 2014

Dat Latijn, hoe klonk dat nou eigenlijk?



Het is natuurlijk nooit meer helemaal te reconstrueren en in verschillende tijden en delen van het Romeinse rijk zal het Latijn vast niet precies hetzelfde geklonken hebben, maar om enig idee te krijgen van hoe de klassieke taal uitgesproken werd, is het aardig om dit liedje te beluisteren of dit lieflijke animatiefilmpje over een egeltje te bekijken.

Mooi hè? Latijn leeft! Er is onlangs zelfs een spellingschecker voor de liefhebbers ontwikkeld.

natuurlijk via Addisco!

Hier meer popmuziek in het Latijn

woensdag 5 november 2014

O, o Den Haag


Personeelsuitjes zijn leuk, vooral als je zelf in de organisatie zit: dan heb je enige invloed op waar de reis naar toe gaat. En zo togen we gisteren met z'n allen in een VIP-bus met klassechauffeur naar Den Haag.

Daar bezochten we 's ochtends de vernieuwende tentoonstelling Het geheugenpaleis van het Nationaal Archief, gebruikten we 's middags een heerlijke lunch in restaurant Pavlov en verkenden we daarna de stad middels een iPad citygame met verrassende opdrachten; zie bijvoorbeeld in kort tijdsbestek maar eens een man in pak te vinden op het Binnenhof die met het team op de foto wil....

Ik zou met niemand willen ruilen.

zaterdag 1 november 2014

Twitteren voor de Mariënburg


Gisteren was het groot feest voor de Openbare Bibliotheek in Nijmegen, want de fysieke samenvoeging met het belendende Regionaal Archief was een feit. Alsof de Berlijnse muur geslecht was!

En aan het eind van zo'n verbouwing hoort natuurlijk een feestje.

Voor dat feestje was een groot auteur uitgenodigd, die kwam vertellen over zijn reizen naar en in Indonesië, Zuid-Afrika en Parijs. Het voor-, na- en tussenprogramma van Op ruwe planken sloot daar inhoudelijk en muzikaal prachtig bij aan.

Toen ik de aankondiging zag, wist ik al dat ik daar bij wilde zijn. En tot mijn verbazing werd ik door de organisatie uitgenodigd om live te komen twitteren, zodat ik er niet eens een kaartje voor hoefde te kopen. Snel verdiend! Twitteren zou ik anders waarschijnlijk toch wel gedaan hebben.....


Het werd een mooie avond. @Storiesguy, die evenals ik ook was uitgenodigd om te komen twitteren, zat naast mij op een even luie stoel, de zogenaamde tweetseat, die speciaal voor ons was neergezet. Jaloerse blikken vielen ons ten deel - in de pauze vroeg iemand of wij soms professionele twitteraars waren, want zo zag dat er blijkbaar uit.

Maar nee, gewoon amateurs en op dat moment zelfs net één dag ex-collega's, wat het extra bijzonder maakte om te doen: nog één keer samen vlammen!

Van Dis vond het prachtig en ook een tikje intrigerend; want hoe kon je zijn schitterende proza nou samenvatten in 140 tekens?

Twitteren is een beetje reizen, het geeft net als het Zuid-Afrikaans kleur aan je leven. En moeders hebben daar niets mee van doen.

Hieronder een screenshot van het begin (van onder naar boven lezen); voor het hele verslag zie mijn twitteraccount d.d. 31 oktober.


Gereleateerde posts:
Hier is opnieuw...Adriaan van Dis
Verlangen naar het oude
De wereld draait door