donderdag 28 november 2013

Het meeleefdorp


Wat je ook kunt zeggen van Lent: het is een dorp dat meeleeft. Met de carnaval, met de vierdaagse, met de danssalon, maar ook met de opening van het nieuwe station, de nieuwe brug naar Nijmegen en de nieuwe supermarkt.


Ik ken geen Lentenaar die geen foto van de nieuwe brug op zijn of haar tijdlijn geplaatst heeft, of er niet overheen gelopen, gefietst of gereden is. En 'm niet mooi vindt. Maar dat is dan ook een wonder van ingenieurschap waar bij de opening vuurwerk was en de burgemeester en Frank Boeijen bij aanwezig waren om een woordje te doen.


Met de supermarkt ligt dat anders, want die hadden we al. Alleen niet zo'n mooie en grote en niet in de nieuwbouwwijk. Maar dat is nu gelukkig goedgemaakt.

openingstoespraak bij de nieuwe Jan Linders in Lent

En de Lentenaren uit de buurt hebben en masse (wees gerust, wij niet hoor!) flyers met de tekst 'Hoera Jan Linders' op hun raam opgehangen. Hun kinderen hebben er tekeningen bijgemaakt; de onze niet. Nee, want dat zijn pubers.


Wat hen meer interesseert, is dat ze bij de "Jan" tegenwoordig KROKODILLENVLEES hebben!
Waar een klein dorp groot in kan zijn.

woensdag 27 november 2013

Ziek geniale systemen


Meestal is het verfrissend, maar soms ook lastig als je kinderen allebei op een verschillende school zitten. Gisteren bijvoorbeeld. Allebei de kinderen waren ziek.

Bij de ene school moet je je kind via de site ziekmelden, en dat elke ziekdag, zonder voorgeprogrammeerde datum, dus je moet 's ochtends vroeg - niet mijn helderste tijd - in allerijl op zoek naar de juiste datum en dan nog wat gegevens handmatig invullen die je niet direct paraat hebt, zoals de precieze klas van je kind.

Bij de andere school moet je béllen dat je kind ziek is, niet elke dag, maar één keer en een briefje met handtekening aan je kind meegeven als het weer beter is. De datum hoef je niet te kennen, maar het duurt toch wel even voordat ze de naam van je kind en de klas waar hij in zit bij elkaar gevonden hebben.

Ik hoop maar dat het goed gegaan is. Gelukkig was ik zelf (nog) niet aan bed gekluisterd.

Ten gevolge van de ongetwijfeld geniale ziektebureaucratie.

zondag 24 november 2013

Nijmeegse nacht


Nu ik toch bezig was, toch ook nog maar even de Nijmeegse Nacht van de Wintertuin meegepakt.

Erg leuk begin van die avond was het interview tussen Wilfried de Jong en Arjen Ederveen; het leek potdomme wel Zomergasten! Met als opmerkelijkste bekentenissen van Ederveen dat hij dyslectisch, kleurenblind en licht schizofreen is. En eigenlijk (dus) niet zo veel met literatuur heeft, alleen soms tijdens een strandvakantie, als hij op de billen voor hem uitgekeken is.

Daarna werden A.L. Snijders en Maartje Wortel geïnterviewd, las Kees 't Hart voor, was er tussendoor muziek en belandden we bij Meindert Talma, die voordroeg met synthesizer op schoot en beamerbediening naast zich op tafel. Volledig Gronings multimediaal en daarvóór voor mij volkomen onbekend.

Het geheel werd afgesloten met muziek van Riddim. En Wilfried de Jong en anderen droegen daarbij teksten voor.
foto: Karen van Dooren

Tjee, en dan heb ik nog niet eens de Nijmeegse nacht van de oversteek meegemaakt; shame on me, want ik geloof dat daar het échte spektakel was, maar dat ga ik vanavond goedmaken, let maar op!

Because it's all about the light, people.

zaterdag 23 november 2013

Fijn, die wintertuin!


De Wintertuin is een jaarlijks terugkerend literair festival dat heerlijk, bruisend en interessant is. En toch was ik er nog nooit geweest. Dat heb ik dit jaar goedgemaakt, althans gedeeltelijk. Want ik ben eergisteren naar maar liefst twee lezingen uit het rijke aanbod geweest.

De eerste lezing ging over de invloed van het licht op lezen en de tweede was een hilarisch college van Herman Brusselmans.

Het motto van de wintertuin van dit jaar is: het leven is al zwaar, laat de literatuur licht zijn; een motto naar mijn hart. Bij het Soeterbeeck Programma, een van de mede-organisatoren van dit festival, had men dit thema letterlijk opgevat en er een lezing over lezen met licht, oftewel digitaal lezen aan gekoppeld: maakt het verschil voor je beleving van het verhaal of je een boek vanaf papier of scherm tot je neemt?


Om dit thema te behandelen had men (visueel) cultuurwetenschapper Martijn Stevens uitgenodigd; na zijn lezing ging deze in debat met filosoof Cees Leijenhorst en het publiek over het thema literatuur en licht en met name de invloed van de digitale cultuur op het papieren boek en andersom.

En gelukkig is Stevens geen cultuurpessimist; hij ziet een toename van het verlangen naar (epische) verhalen in de (digitale) cultuur en vraagt zich af of we literatuur tot nu toe niet te 'eng' hebben opgevat. Tevens stelde hij, volgens mij terecht, dat met het toenemen van de mogelijkheden om digitaal te lezen, de belangstelling voor de materialiteit van het boek toeneemt, omdat men bang is dit te gaan verliezen; mensen uit de zaal verwezen ook naar de sfeer van en lichamelijke verbondenheid met het boek; die ontkende Stevens allerminst.

Interessant was ook zijn natuurwetenschappelijke benadering aan het begin van zijn lezing: als je papier terugbrengt tot z'n oervorm, kom je uit bij een atoom; als je datzelfde doet met een digitaal boek, kom je uit bij een foton, oftewel licht, oftewel energie.

Mooi toch, dat teruggaan naar de basis? Stof tot nadenken in ieder geval.

uitgebreid verslag door Soeterbeeck

woensdag 20 november 2013

In den lande....



Veel verschillen, maar vooral ook veel overeenkomsten, dat is meestal de conclusie van het landelijke vakreferentenoverleg, in dit geval geschiedenis, waar we de onder andere de best practices bespreken.

De mooiste best practice vond ik die van een lid van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis, die de website barmbib.nl (de barmhartige bibliothecaris - tegen ontheming van collecties) heeft opgericht: káppen met het kortzichtige beleid van onze regering, zo luidt de terechte boodschap aldaar.
Gelukkig gaan ze bij het IISG ondanks de dreigende forse bezuinigingen in ieder geval keihard door met digitaliseren (met behulp van een METSviewer van de Library of Congres, waarmee het mogelijk om verschillende media als beeld en geluid naadloos aan elkaar te koppelen).
En verder wacht men af wat er terecht zal gaan komen van de plannen om alle afdelingen geesteswetenschappen van de KNAW (o.a. IISG, NIOD en KIT) samen te voegen.


Bezuinigingen en reorganisaties, daar hebben de bibliotheken van de VU en de Erasmusuniversiteit Rotterdam ook mee te maken. In Rotterdam lijkt de bibliotheek 'opgedeeld' te gaan worden, terwijl de verwerving en verwerking van de boeken uitbesteed zal gaan worden aan een commerciële partij. Verder lijken alle kaarten op de medische en bedrijfskundige/economische tak van de universiteit gezet te gaan worden en dreigen de humaniora naar Leiden en/of de LeesAcademie te worden overgeplaatst. De magazijnen zullen zo veel mogelijk worden leeggemaakt.

In Leiden zijn ze ondertussen blij met het deel van de tropenmuseumcollectie die ze hebben kunnen overnemen, al kost het verwerken ervan nogal wat hoofdbrekens. Ook de Leidse campuslocaties in Den Haag doen het goed. Het overzetten van de boeken naar het Library of Congres-systeem heeft daarentegen wat minder goed uitgepakt, tenminste waar het geschiedenis betreft: de gebruikers zijn er niet bepaald enthousiast over en voor de vaderlandse geschiedenis is het LoC-systeem niet toereikend genoeg.

Ook bij de UvA is men bezig met het omzetten naar het LoC-classificatiesysteem; dit gebeurt door de afdeling metadatadiensten, maar dat is nog niet eens het grootste thema; het grootste thema is de deselectie: 40% van het materiaal zal moeten worden overgeplaatst en gedeselecteerd/ verkocht.

Uit Utrecht konden we een nieuw lid aan onze club toevoegen. Opvallend dat er steeds meer gepromoveerden als vakreferenten aangesteld worden: is hier sprake van een trend?
In ieder geval is duidelijk dat de vakreferent-van-nu meer taken in minder tijd moet doen. Het lijstje met taken is bijna niet meer te overzien en gaat van collectieopbouw, -advies en -beheer naar acquisitie, onderwijs, begeleiden van wetenschappers met datamanagement, datamining, bibliometrie, altmetrics, impactmetingen en publiceren en ga zo maar door.

Gelukkig maar dat we een kranig soort zijn en veel met elkaar delen!

zaterdag 16 november 2013

Stiltecoupé


Van de week reisde ik met de trein. In de stiltecoupé. Tot Utrecht was dat heerlijk rustig; bijna Erik of het klein instectenboek uitgelezen. Ik vlijde me heerlijk in de Wollewei.

Maar toen.

Toen kwamen er een paar jongens de coupé binnen die niet gesteld waren op stilte. 'Kijk, ik heb ff wat plaatsen gefikst'. 'Hé, wat is het hier stil; is het hier eerste klas of zo?' 'Nee, man, dit is een stiltecoupé.' 'Een wat?' 'Dat je je bek moeten houden, joh.'

'Ik ben een Noordafrikaan. Ik kan me bek niet houden. Wacht, ik zet ff muziek op'. Gelukkig met oordoppen op, maar niet gelukkig ook meezingend.

Een vrouw uit de coupé werd het te veel. 'Jongens, weten jullie dat het hier een stiltecoupé is?' 'Ja, dat je je bek moet houden dus jij ook'. Gelach uit acht jongenskelen. Vrouw beledigd exit.

Dat het het komende halfuur niet meer stil zou worden, voelden mijn medereizigers en ik op hun klompen aan. Maar we waagden het niet er iets van te zeggen.

We keken wel uit. We weten wanneer we onze bek moeten houden.

donderdag 14 november 2013

Blogverjaardag


Zonder dat ik het gemerkt had, ik had het druk afgelopen paar weken, ben ik alweer aanbeland bij mijn eerste bloglustrum. Vijf jaar bloggen, wat gaat de tijd toch snel!

En wat het heeft opgeleverd? Voor jullie hopelijk: een open gordijn, een inkijkje in mijn leven (hopelijk, hoewel ik niet alles bespreek....): dank voor het lezen en de opmerkingen, lieve mensen, ze worden zeer gewaardeerd.
Voor mij: een heleboel geweldige nieuwe verhalennetwerken en contacten. Hierboven bijvoorbeeld een Festina-Lente-foto die ik kreeg van Leendert de Vink, die ik nog maar net heb leren kennen via de blogsphere en wiens Huize Zeezicht-stukjes ik altijd met plezier lees, waardoor ik me soms even in Katwijk waan. Als je heel goed kijkt, zie je hem in de weerspiegeling van het raam de foto nemen.
Dat is het mooie van de online contacten die je opdoet: je kunt ze bijna aanraken. En soms ontmoet je ze na een tijdje in real life en kun je ze nog écht aanraken ook!

Andere, al bestaande contacten, veranderen soms door het bloggen; sommige vriendschappen of familiebanden zijn absoluut sterker geworden door het blogavontuur. Sommige familieleden zijn zelf een weblog begonnen.

Bovendien heb ik een leuk archief van gebeurtenissen en gedachten opgebouwd: handig voor als ik ooit mijn memoires wil schrijven (daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen). En heb ik een hoop ICT-angsten overwonnen.

Maar bovenal is het schrijven zelf leuk. Het is (uitleg voor wie het zelf nooit doet) een heerlijke bezigheid; je vergeet even alles om je heen. Je bent even op avontuur (hallo, ik ben er even niet, ik ben even op avontuur), je ontrukt je even aan de dagelijkse beslommeringen.

En dat is uiteindelijk het mooiste wat er is: er even niet zijn. En daardoor juist te zijn.

woensdag 6 november 2013

Bij de politieacademie in Apeldoorn: het vervolg


Beloofd is beloofd: hierbij ook nog het verslag van het overleg bij de prachtige politieacademie.

Dat overleg was al even spectaculair als het vergadergebouw: perfect georganiseerd en gelardeerd met verrassende elementen. Want zeg nou eens eerlijk, bij welk overleg wordt een complete DWDD-show inclusief muziek en visueel notulist geleverd?

Het was dan ook een speciale bijeenkomst, want tegelijkertijd het afscheid van de voorzitter, die de club maar liefst 18 jaar heeft geleid.

Maar eerst kwamen de mensen van de politieacademie aan het woord; mooi om te zien dat de politie via de mediatheek op verantwoorde wijze informatievaardigheden worden aangeleerd en men daar zelfs voluit op inzet; het uit de hand lopen van het feestje in Haren heeft ook wel laten zien dat dat geen overbodige luxe is, hoewel het kennen van de ins en outs van de social media natuurlijk maar één van de aspecten van het brede spectrum van de informatievaardigheden is.

Geruststellend om te zien er ook nauw wordt samengewerkt met de onderzoekers van de politieacademie en er 'train de trainers' - programma's zijn. Wat dat laatste betreft is wel al doende geleerd dat men daarbij vooral moet inzetten op de enthousiastelingen en niet moet proberen iedereen te forceren mee te laten doen met dit soort sessies. Sommige docenten zien er eenvoudigweg niet het nut van in of denken dat ze het zelf allemaal wel weten.


Maar ondertussen worden er ook gewoon lessen informatievaardigheden aan studenten gegeven. Belangrijk hierbij zijn volgens Paul Kroes de beklijfmomenten; informatievaardigheden worden idealiter elk jaar van de opleiding gegeven. Overigens wordt er tijdens de lessen niet meteen begonnen met het aanbieden van allerlei databanken, maar allereerst aangeleerd hoe je moet omgaan met wetenschappelijke informatie in het algemeen (het herkennen en de beoordeling van de (kwaliteit van) de bron, de relatie met de zoekvraag). Op die manier kom je ook tegemoet aan de verschillen van instroom. Aan het eind van de cursus wordt door de studenten een werkstuk geproduceerd, waarin al het geleerde verwerkt moet zijn; studenten beoordelen ook elkaars werkstuk.
Door de voortdurende bijstelling van de lessen zijn de werkstukken van de studenten in de loop der tijd steeds beter geworden, iets wat ook de lectoren opgevallen is en wat veel credit aan de mediatheek geeft.


Jessica Rebel (mooie naam voor iemand die bij de politieacademie werkt) is als docent onderzoeksvaardigheden aan de leergang tactisch leiderschap een van de lectoren die veel contact met de mediatheek heeft. Zij heeft ondervonden dat onderzoek voor politiemensen lastig is: de meesten willen uit hoofde van hun beroep meteen actie, niet eerst een rustige analyse. Informatie- en onderzoeksvaardigheden worden vooral gezien als corvee. Het is mede daarom belangrijk dat er zo weinig mogelijk jargon wordt gebruikt; zoek aansluiting in taal, zo betoogde ze. De belangrijkste vraag moet volgens haar zijn: wat wil je eigenlijk bereiken, wat zoek je eigenlijk?


Wat het LOOWI eigenlijk wilde, werd wel duidelijk na de rondleiding door het gebouw: Het LOOWI wilde doordraaien! Met Anneke Dirkx als Matthijs van Nieuwkerk. Een prima show, ook zonder side-kick, hoewel de visueel notulist op een gegeven moment een beetje als zodanig mocht fungeren.

Want de informatiepet, die past ons allemaal!

zaterdag 2 november 2013

Bij de politieacademie in Apeldoorn


Als informatiespecialist, pardon specialist wetenschappelijke informatie, kom je nog eens ergens. Afgelopen vrijdag bijvoorbeeld: het landelijk overleg informatievaardigheidsspecialisten was uitgenodigd bij de politieacademie te Apeldoorn. En dat is me daar een (onverwacht) prachtig gebouw zeg!

Op het plaatje hierboven zie je het zogenaamde atrium, de overkapping van de oorspronkelijke bonnenplaats van het mooie, prijswinnende gebouw dat ooit een seminarie was. Het wordt nu gebruikt als mediatheek. En als je wilt lunchen, kun je gewoon de kapel inlopen. Kapel? Ja, kapel. Die is nog zo veel mogelijk intact gehouden, behalve dat je er nu kunt eten in plaats van bidden, hoewel je dat laatste natuurlijk altijd voor het eten mag doen en de neiging ook best groot zal zijn op die plek.

O ja, en we hebben ook nog vergaderd. Maar daarover een volgende keer. Eerst het gebouw maar eens goed bekijken: